Hike Dode Zee ravijnen
De Dode Zee wordt voornamelijk gevoed met regenwater uit de rivier de Jordaan. Daarnaast komt water vanaf de omliggende hoogvlaktes naar deze binnenzee gestroomd. Deze waterstromen hebben diepe kloven en ravijnen in het landschap gevormd. Aan Jordaanse zijde is de bekendste rivier Wadi AlMujib. Het laatste deel staat bekend door de watervalletjes in een smalle kloof die je onder begeleiding van een gids kunt bezoeken. Toen wij de streek bezochten, waren door regenval in de voorafgaande dagen alle tochten afgelast. Jammer, zou je zeggen, maar het bood ook kansen voor iets anders. Achteraf misschien wel veel mooier dan de bekende Wadi AlMujib.
Veel minder bekend zijn Wadi Al Hasa en Wadi Numeira. Door beide ravijnen kabbelt een rustig waterstroompje. Maar laat je niet voor de gek houden. Slecht weer bovenstrooms kan de canyons snel in gevaarlijke snelstromende rivieren veranderen. Met alle risico’s van dien. Dus houd het weerbericht in de gaten en luister goed naar de locals.
Tijdens ons bezoek was het rustig. In meerdere opzichten. Er stroomde weinig water waardoor de rivier goed doorwaadbaar was. En je komt vrijwel niemand tegen, in elk geval geen toeristen.
We hebben eerst Wadi Al Hasa verkend. Je start de hike bij een waterzuiveringscomplex. De relatief groene omgeving zal je direct opvallen. Aan weerszijden van het riviertje staan struiken en riet. Deze kloof heeft een wat langere aanloop met in het begin een wijder rivierbed dat na enkele honderden meters langzaam vernauwt. De wanden rijzen steeds hoger en naarmate je verder de kloof inloopt bereikt steeds minder zonlicht de bodem. Na ongeveer 1,5 kilometer loop je onder een gigantisch rotsblok door. Deze rots is ooit afgebroken en ligt nu op de bodem van het ravijn. Hierna wordt de kloof breder en minder interessant. Wij zijn op dit punt teruggekeerd.
Na Wadi Al Hasa zijn we naar het noorden gereden. Net buiten het dorp Gawr as-Safi passeer je nog het ‘Museum at the Lowest Place on Earth’. Want besef wel dat de waterspiegel van de Dode Zee 429 meter onder zeeniveau ligt, waarmee het de laagst gelegen plek op het aardoppervlak is. Na het museum volg je ca 13 km de Jordan Valley Highway 65. Na de brugoversteek over een brede rivierbedding die nagenoeg droog staat, parkeer je aan oostelijke kant van de weg de auto. Er volgt een korte wandeling van een paar honderd meter richting de bergen. Hier vind je de ingang van de kloof van Wadi Numeira. Dit ravijn begint spectaculair met een ingeklemde rots tussen beide canyonwanden. Je loopt onder deze ‘natuurlijke’ brug door en volgt het riviertje ruim een kilometer. De canyonwanden komen zo dicht bij elkaar dat je de hemel niet meer kunt zien. De wanden hebben prachtige kleuren waar het blauwgroene water tussendoor meandert. Uiteindelijk verbreedt de kloof zich weer en moet je al klauterend de rivierbedding vervolgen. Dit is ongeveer het punt waar wij omgekeerd zijn.
